خال ها ممکن است در سنین مختلف و به دلایل متفاوتی به وجود بیایند و رشد کنند. همین امر باعث شده است تا دسته بندی های خاصی برای انواع خال در نظر گرفته شود.

• خال های اکتسابی : این نوع از خال ها ممکن است به دلیل تماس مستقیم با نور آفتاب، حاملگی، بلوغ و … به وجود بیایند. خال های اکتسابی بعد از 30 سالگی معمولاً نمود کمتری دارند و به وجود نمی آیند اما در دوران نوجوانی پوست هر فرد مستعد برای تشکیل انواع خال های اکتسابی می باشد.
  • قابلیت برداشتن Skin Tag یا میخچه های پوستی
  • احتمال ایجاد اسکار در روش RF تقریباً صفر است
  • برداشتن خال های اطراف چشم و پلک (حتی لابه لای مژه ها) به صورت کاملاً منحصر به فرد
  • در صورتی که بیمار مشکل خاصی نداشته باشد با یک بی حسی موضعی ساده می توان عملیات خال برداری به روش RF را انجام داد.
  • طول درمان بسیار کم تر نسبت به سایر روش های خال برداریخال های مادرزادی : در گذشته وجود خال های مشترک بین افرادی که نسبت فامیلی با هم داشتند را نوعی نشانه برای تشخیص این نسبت می‌دانستند. اما تحقیقات پزشکی هنوز نتوانسته است دلیل ثابت و خاصی برای بروز این خال ها پیدا کند. فقط مشخص شده است که این خال ها ممکن است از بدو تولد همراه با نوزاد باشند و یا اینکه در دو سال اول روی بدن او تشکیل شوند.

    با توجه به اینکه محل به وجود آمدن خال ها و نوع آن ها می تواند تفاوت هایی با هم داشته باشد، می توان از روش های مختلفی برای خال برداری استفاده نمود. البته فاکتور های دیگری نیز در این زمینه تاثیرگذار هستند که از مهم ترین آن ها می‌توان به سن بیمار، بزرگ یا کوچک بودن خال، عمق خال، رنگ خال و حتی محل خال اشاره نمود. اما به طور کلی خال هایی که در گذر زمان، شکل، اندازه، تقارن و رنگ آنها دچار تغییراتی می شود باید تحت انجام آزمایشات مختلف قرار بگیرند و در صورت نیاز عمل خال برداری بر روی آن ها از طریق یکی از روش های زیر انجام بگیرد.

    روش جراحی برای خال برداری:

    پرکاربردترین روش برای برداشتن خال روش جراحی است. خال ها با بی حس کردن پوست و حذف بخش رشد کرده با قیچی یا با چاقوی جراحی خال برداشته می شوند. سه روش برای برداشتن خال صورت و بدن با جراحی وجود دارد: خارج سازی کامل تراشه ای، بیوپسی پانچ و جراحی برشی.

    روش خارج سازی کامل تراشه ای:

    در این روش پزشک برای برداشتن خال از بیهوشی موضعی استفاده می کند و با چاقوی جراحی تیز و کوچک جراحی سطح خال را برش زده و آن را با پوست مجاور همسطح می سازد.

    روش بیوپسی پانچ:

    در این روش با یک دستگاه مخصوص خال ها را برمی دارندو قطعه مکعبی شکلی از پوست را پانچ می کنند . این روش برای برداشتن خال های پوستی کوچکتر مناسب است.

    جراحی برشی :

    با روش جراحی همراه با برش، خال را کامل برش زده و زخم را بخیه می زنند. این روش برای خال های پوستی که صاف یا بدخیم هستند، مناسب است.

    کرایو :

    یکی دیگر از روش های خال برداری که مورد استفاده قرار می گیرد، روش کرایو می باشد. در این روش گاز اکسید نیتروژن از طریق دستگاه های مخصوص به سطح پوست زده می شود تا خون رسانی به سلول های تشکیل دهنده ی خال را از طریق سرمای ایجاد شده مختل نموده و از این طریق عمل خال برداری بر روی صورت و یا پوست دیگر اعضای بدن انجام بگیرد.

    کوتر :

    یکی از روش های بسیار قدیمی و منسوخ شده برای خال برداری، روش حرارتی یا کوتریزاسیون می باشد. به دلیل عدم تعیین دقیق عمق آسیب بافتی و احتمال زیاد در ایجاد اسکار، به خصوص برای برداشتن خال های صورت امروزه استفاده از این روش به هیچ وجه توصیه نمی شود.

    لیزر :

    لیزر یکی از روش های مناسب برداشتن خال است که امروزه با استقبال خوبی نیز از طرف مخاطبان زیبایی رو به رو شده است. در روش برداشتن خال با لیزر بر خلاف روش کوتر، عمق آسیب بافتی به طور دقیق تعیین می شود این روش برای خالهای مسطح پوستی و یا خالهای جانکشنال ( ریشه دار) تنها روشی است که می تواند استفاده شود.

    پزشکان به وسیله ی دو نوع لیزر خال ها را بر می دارند:

    لیزر co2

    لیزرco2 خال را از ریشه بر می دارد و مانند جراحی عمل ممی کند که حتی جای بخیه از خود باقی نمی گذارد. خال های عمیق و بر جسته که گاهی مو هم روی آنها وجود دارد، بعضی اوقات به وسیله پزشک به دلیل ملاحظاتی از عمق بر داشته نمی شوند، چون امکان عود وجود دارد. اما اگر از عمق بر داشته شوند و روند ترمیم زخم در فرد هم خوب باشد، مشکلی به جا نمی ماند

    لیزر روی

    لیزرهای دیگری داریم که برای برداشتن خال های صاف کاربرد دارند. این خال ها را می شود با لیزر ظریف تر هم برداشت، اما اغلب با لیزر های مخصوص ضایعات رنگدانه های آن را بر می داریم، مانند لیزر روی یا ان دی یاگ (Nd:YAG) . و این کار چند بار باید صورت بگیرد تا کم کم سلول های رنگدانه ای تخریب شوند. بدین ترتیب اگر چند بار لیزر استفاده شود و از تماس با نور آفتاب پرهیز شود، احتمال عود خال خیلی کم خواهد بود. به طور معمول فاصله انجام لیزر برای از بین بردن خال ها، حدود هشت تا چهارهفته یکبار است تا بدن فرصت کافی پیدا کند که ماده رنگی تخریب شده را دفع کند و دوباره مرحله بعد صورت گیرد.

     

    بهتر است بدانید بهترین روش خال برداری که امروزه مورد استفاده قرار می گیرد و هیچ گونه عوارض جانبی نیز ندارد، روش رادیوفرکانسی یا RF می باشد. در این روش از تکنولوژی تولید و انتقال امواج مایکروویو بر روی سطح پوست استفاده می شود و همین دلیل باعث می شود تا بهبودی و ترمیم جای خال برداشته شده به سرعت نسبت به روش های دیگر انجام بگیرد. روش RF با توجه به قیمت بسیار مناسب و مقرون به صرفه ای که دارد در میان مخاطبین و علاقه مندان به خال برداری به عنوان بهترین روش خال برداری شناخته می شود. از دیگر مزایای استفاده از روش RF برای خال برداری می توان به موارد زیر اشاره نمود.

     

    • خال ها با تشخیص پزشک باید برداشته شوند.
    • خال هایی که به طور ناگهانی دچار تغییراتی مثل پیدا کردن حاشیه نامنظم، نامنظم شدن رنگ خال، پیدا کردن حاشیه غیر قرینه، خارش، التهاب، خونریزی و  شوند، باید تحت نظر پزشک و با انجام آزمایش های لازم در این زمینه برداشته شود.
    • خال های بد خیم بهتر است برداشته شوند ، با آزمایش تکه برداری آسیب شناسی می توان متوجه بدخیمی خال شد.
    • برای برداشتن خال چه با ضرورت طبی و چه به خاطر زیبایی باید آزمایش های آسیب شناسی و پاتولوژی روی خال صورت بگیرد.
    • اکثریت خال ها و لکه های پوستی خوش خیم هستند و خطر ابتلا به سرطان پوست در آنها بسیار کم است.
    • خال هایی که در معرض اصطکاک یا تحریک مداوم هستند، مثل خال هایی که در ناحیه ریش آقایان هستند یا خال هایی که در ناحیه کمربند یا آرنج قرار دارند بهتر است برداشته شوند .
    • اگر بعد از برداشتن، خال مجددا عود کرد حتما بایستی به پزشک مراجعه کرد.
    • احتمال اسکار بعد از عمل خال، بستگی به مهارت پزشک و نوع ترمیم پوست بیمار دارد.
    • روش هایی مانند  (پیلینگ)،  و لیزر ، خال های بزرگ را کاملا محو نمی کند اما از نظر ظاهری وضعیت بهتری به وجود می آورد ولی معمولا موقتی بوده و خطر ابتلا به سرطان پوست (ملانوما) را کم نمی کند.
    • هر لکه، خال یا ضایعه پوستی که به طور ناگهانی دچار تغییر در اندازه، شکل یا رنگ شود یا دچار خونریزی، خارش، درد یا زخم شود، بایستی توسط پزشک مورد بررسی قرار گیرد